KETI KOTI: JEUGDHERDENKING / 6+

Thema Jeugdherdenking  “Water herinnert” 
Dit jaar staat de jeugdherdenking in het teken van water als element, als symbool, als drager van gevoel. We werken vanuit het lichaam, vanuit de chakra’s, met als vertrekpunt: “Ik ben, ik voel.”  Water staat centraal omdat het voelt, onthoudt, reiniging biedt en draagt. Water is zacht én krachtig. Het fluistert herinneringen, wast verdriet schoon, draagt trauma’s van overtochten en heling in zich.

Wat is het thema van de jeugdherdenking dit jaar? 
Dit jaar staat water centraal. Niet alleen als element, maar ook als symbool en als drager van gevoel. We werken vanuit het lichaam, vanuit de chakra’s. Met als vertrekpunt: “Ik ben, ik voel.” 

Waarom water? 
Water voelt. Het onthoudt. Het reinigt én het draagt. Het is zacht én krachtig. Water fluistert herinneringen, wast verdriet schoon, draagt trauma’s én heling met zich mee. In sommige culturen mag je op dinsdag niet zwemmen, omdat zelfs water rust nodig heeft. Die eerbied nemen we mee. 

Wat betekent dat voor deze herdenking? 
We nodigen mensen uit om te voelen. Niet om te denken over Keti Koti, maar om het te ervaren in hun lichaam. Het is een ritueel. Een moment van stilstaan, schoonmaken en opnieuw verbinden. Zoals een kind zei: “Als je huilt, voel je je eerst zwaar, daarna schoon.” Dat is precies wat deze herdenking is: een cleansing. 

Hoe was het maakproces met de kinderen – de Maascreators? 
Magisch. Kinderen staan dichter bij hun gevoel. Ze denken niet na over verdriet, ze zijn het gewoon. Ze benoemen onrecht zonder omweg. Soms zeggen ze iets waardoor je denkt: jij herinnert. Ze staan dichter bij de grond, dichter bij de ancestral wijsheid. 

Kun je daar een voorbeeld van geven? 
 Een jongen, Djenayrell, schreef: 
"Doe je ogen dicht en voel de vibratie in je lijf van de mensen die je liefhebt. Misschien denk je dat ze er niet meer zijn, maar dat is niet waar. Zet je hand in het water, dan lijkt het alsof je hun handen vasthoudt. Vanaf nu ben je één met hen." 
Dat raakt. Dat is precies wat we bedoelen met dit ritueel. 

Dus is het een voorstelling of meer een ritueel? 
Officieel heet het een voorstelling. Maar in de kern is het een ritueel. Een gedeeld moment van voelen, stilstaan en herinneren. We beginnen met een handwassie, een symbolische reiniging met water. Daarna volgen beweging, stem, stilte. Het publiek doet mee. Niet als toeschouwer, maar als deelnemer. 

Wat hoop je dat mensen ervaren? 
Dat water een medium is. We vragen: 
Wat mag er van jou wegstromen? 
Wat draag jij mee? 
Wat mag je loslaten? 
We gebruiken geen moeilijke woorden. Alleen adem, trilling en gevoel. En als er tranen komen, zijn die welkom. Tranen zijn geen zwakte ze betekenen dat je geraakt bent. Water mag stromen. 
 
Wat is jouw kernboodschap met deze herdenking? 
Deze herdenking is geen geschiedenisles. Het is een belichaming van wat herinnering betekent. Het is verdriet. Verbondenheid. En het besef Ik ben niet alleen. Ik draag, maar ik word ook gedragen.We nodigen iedereen uit: Kom. Voel. Laat het water spreken.