Meet the cast

“Ik zat in groep 1 en was aan het buitenspelen op het schoolplein. Ik rende over bankjes toen ik een aantal kinderen zag rondjes draaien met blauwe emmertjes gevuld met rode besjes. Ze draaiden rondjes tot ze duizelig werden en alle besjes vlogen de lucht in. Het was zo mooi, ik bleef er naar kijken. Tot de juf boos kwam aangestormd. Ze greep ons bij de kraag en riep dat het verboden is om besjes te plukken. Ik probeerde haar te vertellen dat ik het niet had gedaan, maar ze wilde niet luisteren. De rest van de pauze moest ik tegen een boom aan staan. Ik was boos op de juf.”

Lees hier meer over Rosa.

“Ik krijg het steeds warmer. Mijn handen zweten. Ik zit in de klas. Het enige waar aan ik kan denken is dat ik zo als enige te horen ben. Alleen ik, ik die stottert en slecht kan lezen omdat… Ik hoor de juf mijn naam roepen en ik begin met lezen, maar voordat ik aan mijn tweede zin wil beginnen, begint iedereen te lachen. Ik zeg tegen de juf dat ik liever niet verder lees. De juf staat op en zegt: “Ja, dat snap ik wel, ik zou ook niet verder willen als ik 9 was en zo slecht kon lezen!” Iedereen lacht me uit. Ik zak mijn hoofd en lees hakkelend verder.”

Lees hier meer over Gianni.

“De eerste dag naar school. Mijn tweelingbroer Bram en ik pakten twee rollen plakband en begonnen de voordeur vast te tapen omdat we absoluut niet naar school durfden. We bekeken het resultaat. Perfect, niet open te krijgen. Mijn moeder liep naar beneden en zei vertederd: ‘ach jongens, wat hebben jullie nu gedaan. Het komt allemaal goed’. Wij dachten: ‘inderdaad, want die deur is niet open te krijgen’. Mijn moeder pakte de klink en zonder enige moeite knapte het plakband en ons vertrouwen. Zachtjes snikkend en steeds harder huilend liepen we naar school.”

Lees hier meer over Freek.

“Zo ongeveer 8 was ik. Ik was in de zomervakantie jarig geweest, dus mocht ik altijd trakteren op de 1e dag van het nieuwe schoolseizoen. Ik mocht mijn nieuwe rokje aan, wel met maillot want het was best fris. Die maillot zakte vreselijk af, dus ik trok er een flinke, stevige onderbroek overheen. Ik was klaar voor het uitdelen van mijn traktatie met onderbroek over maillot. De traktatie: zelfgemaakte kaasflapjes. Dat waren mijn lievelings. Ik liep met de hele grote schaal vol kaasflapjes het klaslokaal in. Trillend op mijn benen maar met een enorme glimlach. En FLABAM, ik struikelde zo over de uitstekende poot van het krijtbord en de flapjes vlogen zo door de hele ruimte heen. FLAP alles op de grond, ik ook op de grond. Verjaardagsrok helemaal scheef, de grote onderbroek volledig in zicht. Iedereen heeeel hard lachen natuurlijk. En ‘ieuwwww, wat is dat.. flapjes.. dat lust ik echt niet’. Ik trok mijn rok recht en stond op. Raapte alle kaasflapjes van de grond en mompelde ‘dan eet ik ze zelf wel op’ en droop met schaal en al af. Nooit meer kaasflapjes als traktatie.”

Lees hier meer over Anne Fé.

"Toen ik een jaar of zeven was, vond ik op de inrit van ons huis een briefje van 100 gulden! Ik was rijk! Maar ik kon mijn vondst niet geheim houden omdat ik met een enorme grijns aan tafel zat en mijn ouders onmiddellijk doorhadden dat er iets aan de hand was. Ze vroegen: 'En nu vertel jij ons wat er is, Nanette!. Ik barstte uit: 'Ik ben rijk! Ik heb 100 gulden gevonden!’ Mijn vader greep meteen naar zijn broekzak en zei: ‘Hier op de inrit? Ja, die is dus van mij. Geef maar hier’. Ik dacht eerst dat hij een flauw grapje maakte, maar toen hij nogal.. nadrukkelijk.. serieus.. bleef, probeerde ik nog te zeggen dat ik het toch echt eerlijk gevonden had, maar… nou... De rest kan je wel raden.. (Verder was mijn vader een lieve man hoor.)"

Lees hier meer over Nanette.

“Ik was een jaar of vijf toen ik met mijn vader mocht varen op een echte zeilboot. Het was nog vroeg en met mijn suffe hoofd stapte ik naast de steiger en ging kopje onder. Ik zakte tot mijn verbazing weg in prachtig helderblauw water. Een grote vis keek me vriendelijk aan, het leek net een walvis. Twee seconden later had mijn vader me alweer uit het water getrokken, maar eenmaal op de boot kon ik alleen nog maar denken aan die vredige wereld onder water.”

Lees hier meer over David.

"Ik was vroeger bang in het donker als ik in bed lag, daarom draaide ik van links naar rechts en zong ik tegelijkertijd. De beweging en het geluid stelden me gerust. Mijn ouders hoorden dat gezang elke avond aan en besloten dat toen stiekem op te nemen. Dus eigenlijk ben ik uit angst begonnen met muziek maken en stammen mijn eerste opnames als AWKWARD i uit mijn kindertijd.”

Lees hier meer over Djurre.