Interview met Freek Nieuwdorp

“IK MAAK DEZE VOORSTELLING OOK VOOR ALLE KINDEREN DIE WORSTELEN MET HUN GEDACHTES EN DIE DENKEN DAT ZE HIERIN ALLEEN ZIJN. WANT VAAK IS DAT HELEMAAL NIET HET GEVAL.”

De titel van de voorstelling is Milky Way en bevat veel elementen die refereren aan de ruimte en aan de Melkweg. Wat is jouw persoonlijke fascinatie met de Melkweg?
“Als kind droomde ik ervan om astronaut te worden. Puur om de aarde vanuit de ruimte te zien, te zweven zonder zwaartekracht en te worden omringt door duisternis. Dat leek me super spannend! De filosoof René Gude sprak over het idee dat als we vanuit de ruimte naar de aarde zouden kijken, we zouden beseffen dat we hier niet levend vandaan komen, een gedachte waar hij hoop uit putte. Dat besef van onze fragiliteit en de noodzaak om samen te moeten werken, fascineert me. Astronauten beschrijven vaak hoe het kijken naar de aarde vanuit de ruimte hun leven veranderd heeft. Dat was ook een fascinatie voor mij bij het maken van deze voorstelling."

In de voorstelling komt jouw personage oplopen op krukken? Kun je daar wat meer over vertellen?
“Ik heb net een knieoperatie gehad, een voorste kruisbandoperatie. In het begin van het repetitieproces kon ik nauwelijks lopen, maar nu kan ik al veel meer. Toch vond ik het leuk om een personage te creëren dat op krukken loopt. Het idee is dat een jongen bij het sportveld van zijn sportclub zit. Hij kan niet meedoen, maar is daar wel als supporter. Het beeld van een geblesseerde jongen die zich een beetje verlamd voelt, herken ik dus ook vanuit mijn eigen ervaringen. Het niet volledig kunnen meedoen zorgt ervoor dat je meer in je hoofd terechtkomt. Het is frustrerend als je lichaam niet kan doen wat je wilt. Dus het feit dat ik aan het begin van de voorstelling minder kan doen, weerspiegelt zich ook in het personage dat veel meer in zijn eigen hoofd zit.”

En wie zijn dan die twee figuren die uit je sporttas komen?
“In mijn gedachten zijn dat eerst fantasievrienden die mij helpen mijn gedachten en fantasieën fysiek te maken. Gedurende de voorstelling worden ze échte vrienden en zijn ze realiteit geworden. Misschien is dit een metafoor dat ideeën die je in je hoofd hebt, realiteit kunnen worden als je ze durft uit te spreken. Ik geloof daar wel in. Op het moment dat je ze durft te delen, worden ze meer waar voor jezelf.”

Hoe ben je de combinatie van theater en dans aangegaan in het maakproces van de voorstelling?
“Ik ben enorm blij dat ik heb mogen samenwerken met Arnold en Art. Hoewel ik niet dezelfde fysieke vaardigheden heb als zij, kunnen zij mijn verlangens en fantasieën fysiek uitbeelden. Hun talent en bewegingen inspireren me en laten me nadenken over wat ik zelf zou willen kunnen. Dit geldt zowel voor mijzelf als voor mijn personage in de voorstelling. Gedurende de voorstelling wordt mijn personage steeds fysieker en heeft hij steeds minder behoefte aan zijn krukken. Op het einde van de voorstelling durft hij zelfs te vallen, waarbij hij de controle volledig loslaat. Deze fysieke transformatie en het samenspel van geluid, muziek en beweging laten echt zien waar ik in geloof als het gaat om totaal theater.”

Eenzaamheid is een belangrijk thema in de voorstelling. Kun je vertellen over je persoonlijke relatie hiermee?
“Als kind had ik moeite om in slaap te vallen omdat ik mijn gedachten en associaties niet kon uitschakelen. Ik denk dat als ik destijds iets had gezien zoals deze voorstelling, ik daar heel blij mee zou zijn geweest. Het idee om al je vragen en gedachten in beweging te zetten, en zelfs de eenzame gevoelens uit te spreken naar vriendjes of leeftijdsgenoten, zou zeker hebben geholpen. Het is belangrijk om gedurende de dag dingen op te lossen, zodat je 's avonds niet met alles alleen zit. Dus ik maak deze voorstelling ook voor alle kinderen die worstelen met hun gedachtes en die denken dat ze hierin alleen zijn. Want vaak is dat helemaal niet het geval.”

Hoe was het voor jou om je eerste eigen voorstelling te maken?
“Het was een geweldige en spannende ervaring. Ik moest mensen aansturen en belangrijke beslissingen nemen, maar het was leuk om te ontdekken wat ik echt wilde. Zelfs de uitdagende momenten waren geweldig omdat ik gedwongen werd na te denken over mijn keuzes. Ik voelde me gesteund door het team en door Maas, waardoor mijn ideeën konden groeien. Het was ook fantastisch om met Arnold en Art te werken. Door open gesprekken ontstonden er geweldige oplossingen en nieuwe ideeën. Nu is het afwachten hoe het publiek zal reageren, maar ik ben trots op wat we hebben bereikt.”