Column van René Geerlings: artistiek directeur

"Bij bedrijfsportretten die ik samen met fotograaf Jaap Scheeren maak, speel ik graag met mijn status. Of met het beeld van directeur, “de mannelijke leider”, om mijzelf en de wereld er aan te herinneren wie ik diep van binnen ben. Directeur en tegelijkertijd het spelende kind. Gelukkig kan ik mij dat permitteren omdat ik leiding geef aan een huis en gezelschap dat jeugdtheater toont en maakt. Een fijne plek in de marge van de cultuursector maar midden in “the place to be” als je echt wat wil veranderen. Ons publiek zorgt ervoor dat ik er steeds opnieuw aan herinnerd wordt wie wij waren -en zijn. Dat alles beweegt en groeit en veranderd en voortdurend in ontwikkeling is. En dat nieuwsgierigheid een groot goed is dat bescherming verdient. Dat chaos de realiteit is en dat spelen de sleutel is om daar goed mee om te gaan. Geen tijd om jezelf al te serieus te nemen want voor je het weet wordt je bekogeld met gummyberen.

Van de directeur wordt richting verwacht. Het woord artistiek impliceert juist een mate van vrijheid. Een beetje zoals tijdens een wandeling bepalen dat we ongeveer daar moeten zijn. “Het zoeken naar een speld in een hooiberg en er  dan met een boerenzoon  -of dochter- uit rollen.” (quote Pek van Andel)

Ik ben nog steeds 8 jaar en speel nu artistiek leider, en als ik niet op pas geloof ik in de rol die ik gekozen heb. Uitkijken geblazen dus, zeker als je bijvoorbeeld voor een groep collega directeuren uit de sector een artist statement staat voor te lezen of een monitor gesprek doet bij het Ministerie van OC&W. Artistiek bungeejumpen.

Diep ademhalen, uitademen en met volle overgave - en lichtheid - springen."