GEMAS! (Heet!): BullyBully in Indonesië!
Door Djoeke Westdijk
Op uitnodiging van het Erasmushuis toerde Maas theater en dans van 7 tot 22 januari met de voorstelling BullyBully (3+) door Indonesië. Het resultaat was een onvergetelijke reis vol inspirerende ontmoetingen en culturele uitwisselingen voor onze spelers, crew, en publiek, die we graag delen.
We speelden in Indonesië 9 voorstellingen op 3 plekken: in Jambi op Sumatra en in Jakarta en Yogyakarta op Java. We gaven een presentatie over Maas en onze manier van werken, onze Bullies gaven een workshop aan studenten van de Indonesian Institute of the Arts en brachten een onvergetelijk bezoek aan de Nederlandse ambassade.
Het team van Maas werd overal meer dan warm ontvangen en begeleid. Alles was door gastheer Bob tot in de nopjes voorbereid en op elke speellocatie stond een behulpzame crew voor ons ter beschikking van minstens 10 man. Vooral een enorm contrast met Nederland, waar onze twee power-actrices volledig zelfvoorzienend naar elk theater afreizen en alleen het decor op- en afbouwen.
Samen met onze lokale crew bereidden we elk optreden voor. Het licht werd met precisie afgesteld met behulp van lange bamboestokken en het decor werd tot in perfectie glad gestoomd voor aanvang. Twee airco’s zorgden ervoor dat de gemiddelde temperatuur van 40 naar toch zeker wel 35 graden daalde.
Doordat er geen kaartverkoop was, was het gissen naar het aantal benodigde stoelen, maar bij letterlijk elke show bleef geen hoek of kier van de grond op de tribunes onbenut. Een gigantische opkomst overrompelde ons elke keer! Waar BullyBully in Nederland voornamelijk door peuters met hun jonge ouders wordt bezocht, was het publiek in Indonesië jong van geest, maar van alle leeftijden. Niet alleen de ons bekende schaterlach van de allerkleinsten, maar ook die van baby’s, pubers, (jong-)volwassenen en grootouders was overweldigend. Met als één van de hoogtepunten de primeur van een BullyBully avondshow om 19.30. Een onbeschrijfelijke ervaring; een gemiddelde cabaret show was er niks bij!
Na elke show werd er uitgebreid de ruimte genomen om het gesprek hierover met elkaar aan te gaan. Er volgde steevast foto’s, talloze selfies, knuffels, lovende woorden en de Instagram likes, hartjes, tags en - berichten vlogen ons om de oren. Denk daar nog drie professionele fotografen en een filmploeg bij die ons avontuur volgden en ik kan je zeggen dat we ons vaker wel dan niet een celebrity hebben gevoeld.
Tijdens de vele nagesprekken en ontmoetingen was in alle vezels voelbaar wat we naar Indonesië brachten, wat BullyBully bij de lokale bevolking losmaakte, en wat we ervoor terugkregen. Hoe provocatief het soms was, maar ook hoe bijzonder. We vergeten in Nederland nog weleens hoe blij we mogen zijn dat we de kans krijgen om dit soort dingen te maken en te toeren, maar ook hoe we onszelf soms vastzetten in strakke kaders en planningen, waarbij zoveel plezier en contact verloren gaat.
Het was fantastisch om te zien dat onze Bullies ook over de grens jong en oud aan het denken krijgen. En daar zijn we nog lang niet klaar mee. We toeren nu alweer door Nederland en België, later dit jaar naar Schotland en Italië en wie weet waar nog meer?
Anekdote van Esther Schouten (coördinator educatie): In alle theaters waar we in Indonesië kwamen was het een feestje. Niet spelen en weer af, maar een programma eromheen dat nog langer was dan de voorstelling zelf. Voorgesprekken… foto’s maken… nagesprekken… buigen en juichen… foto’s maken… dan wilde iemand de Bully babypop even aaien…wilde vervolgens het hele publiek de pop even aaien…weer napraten… weer buigen… nog meer foto’s maken… en zo door.
Eén van de meest memorabele momenten was in Jambi toen één van de dames van het theater die ons had uitgenodigd, en ons ook al de hele dag had begeleid, na de voorstelling opeens op hoge hakken en een gezicht vol make-up het podium op stormde met een microfoon. Uit volle borst gilde ze de zaal in en jutte het publiek op om harder te applaudisseren. Het was net een soort stand-up comedy, alsof zij nog haar eigen show had. De spelers stonden eerst een beetje overrompeld naast haar, vooral omdat ze grotendeels Indonesisch sprak, maar gingen al snel meespelen. “Who prefers the green kiiiiiing?”. Gillende zaal. “who prefers the pink kiiiiiing”. Gillende zaal. "En nu allemaaaaal"!
Reacties van het publiek:
“Thank you for the best experience in my life!“ – Tita Resti
“bully bully is very good! it was the first theater I went to.” – @pattiepatrickk
“Your performances are amazing, looks simple but carries a lot of messages” @zetmlg
“Such an amazing performance guys. Well done guys”. @shifa_awal
“BullyBully” pesan politik yang dikemas epik sarat akan makna dunia itu berwarna tak Cuma satu warna”.- @arsa_tidak_k.daluarsa ("BullyBully" is een politieke boodschap boordevol epische betekenissen over een wereld die niet slechts één kleur heeft.")
“ I really enjoyed the performance it was amazing and I love it soooooooo much”.-@cresensianaibaho
“GEMAS! Begitu penonton masuk ruangan didadah2in”. @rpwiryono (Heet! Zodra het publiek de zaal binnenkwam, werden ze opgevroten!)
