Interview met Cecilia Moisio over REVOLT

Cecilia Moisio opent het Maasseizoen met de première van REVOLT, een voorstelling  over opstand, peer pressure en protesteren. Over kritisch blijven nadenken versus jezelf verschuilen achter de groep. 

- interview met Cecilia Moisio door Danielle van den Berg -

Generatie Z
Waarom wilde je deze voorstelling maken?
“Ik werd genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Jong Publiek en moest een nieuw concept bedenken voor jongeren. Ik bén van mezelf activist en wil maatschappelijke voorstellingen maken die commentaar geven op wat er beter kan. Ik dacht: een politieke voorstelling met een voortraject voor jongeren is wel uitdagend, dat gebeurt niet vaak. Reden om het juist wel doen. Om hen de ogen te openen voor wat er mis gaat in de maatschappij, maar ook om op te halen waar zij dan mee zitten. Gaandeweg ging het meer en meer over de stem van de jongeren en minder over wat ik er van vind. Hoe zien zij de oudere generaties, de politiek, de maatschappij? Hebben zij het gevoel dat ze het verschil kunnen maken, wordt er naar hen geluisterd? Generatie Z is de generatie van activisten. Ze zijn zich heel erg bewust door de globalisering, door internet, door Instagram en ze weten zoveel meer dan ik toen ik jong was. Hun ogen zijn veel meer open. Ze hebben echt een mening over dingen, zijn heel volwassen, misschien wel té. Ze voelen veel verantwoordelijkheid voor de toekomst, wat misschien niet bij een tiener hoort.”

Laboratorium
Wat zijn je inspiratiebronnen voor de voorstelling?
“Allereerst de sociale experimenten op het gebied van conformisme in de jaren vijftig. Daarin werd bijvoorbeeld ontdekt dat mensen onder druk van groepen hun mening zelfs veranderen. We zijn zo gebouwd om te overleven in een groep. Dit overlevingsinstinct binnen een groep kan dus ook tegen ons werken. Greta Thurnberg is zeker ook inspirerend. Je hebt maar een iemand nodig om een movement te beginnen en de hele wereld achter je te krijgen en dat is Greta geweest. Je denkt als jongere: wat kan ik doen? Je kan persoonlijk heel veel doen, recyclen, veganistisch eten, maar hoeveel effect heeft dat? In het geval van Greta zie je dat het wel veel effect heeft, zij spreekt ook overheden en bedrijven aan op hun verantwoordelijkheid. Dat is inspirerend en hoopgevend.”

Punk
Was jij als puber activistisch?
“Ja, zelfs anarchistisch,- tegen de stroom in. Punk, in hoe ik me kleedde, mijn haren verfde, de muziek die ik luisterde. Ik was heel erg voor gelijkheid, ging veel om met verschillende soorten mensen. In Finland waren er trouwens geen protesten zoals in Nederland. Wel kleinschalig voor dingen die anders moesten in de gemeente.”

Stem
Ben je nu nog activistisch?
“Ik ga de straat niet op, maar ik steek al mijn energie in mijn werk en mijn gezin. Ik vind dat ik de taak heb om de stem te zijn van mensen die zich niet durven uit te spreken. Niet dat ik antwoorden geef, maar ik laat aan het publiek de problematiek zien, waar mensen mee zitten en vraag hen: wat doe jij daar als kijker mee?”

Ongepolijst
Dit is echt een tijd van protesten en activisme, de voorstelling komt op een goed moment…
“De voorstelling klopt wel bij zijn tijd, maar het gaat niet over klimaatverandering of Black Lives Matter. Het protesteren is eerder een vormkeuze dan het onderwerp. Het gaat erover dat mensen hun mening mogen en durven uiten in de maatschappij, zonder te worden afgemaakt. Want ook in een land als Nederland denken we dat we vrij zijn, maar is het op een menselijk niveau niet makkelijk om je ongepolijste mening te geven. Wij willen aardig gevonden geworden, bij de groep horen, dat is een menselijk gegeven. Dat speelt bij jongeren nog veel meer. De voorstelling gaat veel meer over het volgen van een groep, het conformisme, doen wat er van je verwacht wordt. En over hoe je jezelf kan zijn, authentiek kan zijn en je je stem durft te laten horen. Dus niet op de barricades voor het klimaat, maar voor het authentiek zijn.”

Bewust
Je hoort ook wel dat jongeren van nu lamgeslagen zijn, de problemen stijgen hen boven het hoofd. “Dat komt ook terug in de voorstelling. Voor jongeren is het zwaar, ze voelen die grote verantwoordelijkheid van ‘wij moeten dit oplossen’. Dat is een belangrijk sub-thema, dat je als jong persoon zoveel druk voelt om de wereld te redden. Wat doet dat met je? Je kan eigenlijk niet meer jong zijn of onbezorgd leven. Je moet bewust zijn. Ik vraag hen dan ook: hoe zie je de toekomst? Sommigen hebben nog wel oogkleppen op, sommigen denken dat het goed komt en sommige jongeren zijn bezorgd. Die toekomst is wel een donkere wolk nu en dat voelt nog erger door corona.”

Open
Heb je een hart onder de riem voor jongeren?
“Antwoorden ga ik niet geven, maar de boodschap komt van de geïnterviewde jongeren zelf: wij moeten open zijn en naar elkaar luisteren.”

Cecilia is ook geïnterviewd door Open Rotterdam. Het interview kun je hier vinden.