Interview: Sara en Anne Fé over Doe eens lief

Doe eens lief is een brutale en fysieke ode aan het oefenen in lief zijn. Sara Giampaolo en Anne Fé de Boer mixen theater, dans, live animaties en zang tot een beeldende voorstelling voor peuters. Anne Fé illustreert, animeert en speelt de voorstelling met Gihan Koster en Sara regisseert. De voorstelling toert tot en met december door heel Nederland.

– interview met Sara en Anne Fé –

STUKJE RAAM
Waarom wilden jullie deze voorstelling maken?
Anne Fé: “We wilden onderzoeken of je een brutale voorstelling kan maken voor tweejarigen.”
Sara: “Drie jaar geleden hebben we een vooronderzoek gedaan naar theater voor die leeftijd. Dat was een onderzoek op vorm: wat kan er wel en wat kan er niet voor 2+. Er zijn ook peuters komen kijken en we ontdekten dat er best veel kan voor die leeftijd. Dus de volgende stap werd: wat willen we dan echt maken? Dit idee is eigenlijk begonnen bij Anne Fé. Vertel even over de lantaarnpaal.”
Anne Fé: “Oh ja. Als kind lag ik in mijn bed, in mijn hoogslaper, en dan had ik nog een stukje raam. Dan zag ik de straat. Ik vond het altijd heel erg leuk om te spelen met mijn ogen. Als je de ene open doet, dan zie je iets heel anders dan met je andere oog open. Dan veranderde de lantaarnpaal steeds van plek en deed ik een spelletje met het licht. Daar ging ik dan van alles bij bedenken. Het was een fijne manier om rustig te worden voordat ik ging slapen. ”
Sara: “Als je zo klein bent, dan kun je al de schoonheid van iets inzien. Daar wilden we iets mee doen, dat je als kind al verliefd kan worden op mooie dingen.”

NIET LIEF
In Doe eens lief oefenen jullie ‘lief zijn’. Is dat nodig?
Sara: “We kwamen er op dat kinderen de hele dag horen dat ze lief moeten doen, terwijl ouders dat zelf ook niet altijd doen. Om echt te leren lief doen, van iemand te houden, moet je als kind ook leren om niet lief te doen en leren ruziemaken. Dat moet in balans zijn. Daar is langzamerhand deze voorstelling uit gekomen.”

IN DIE KOPPIES
Wat is de meerwaarde van peuters?
Anne Fé: “Vanaf een jaar of 2, 3 start die magische leeftijd, dat kinderen echt alles bedenken. Je kunt bij die kleintjes beter niet over draken gaan praten voor ze gaan slapen. Voor je het weet worden die draken ook echt gecreëerd. Hoe ver kan je gaan om de fantasie aan te zetten, zonder nachtmerries te maken? Ik vind het heel fascinerend om te zien wat er gebeurt in die koppies. Dat moest ik ook echt wel leren, dat je er niet te vroeg heel wild in moet gaan.”
Sara: “Er komt wel een monster in de voorstelling voor, maar je ziet ook hoe die ontstaat, waardoor het minder eng is. Verder is er een stip. Die stip wordt een mug, een dansende bol en kan vervolgens alles worden. Dat past heel erg bij die leeftijd. We gaan steeds terug naar stippen en strepen.”
Anne Fé: “Ja en naar hoe je van niets iets maakt.”
Sara: “Vergeleken met oudere kinderen hebben peuters een beter concentratievermogen. Die kunnen heel lang door een stip geïnteresseerd zijn, terwijl een zesjarige denkt: ja ik heb die stip gezien en weer door… Dat wist ik niet van te voren.“

HUILEN IS OKE
Kan er ook iets niet voor 2+?
Sara: “Conceptueel kan er eigenlijk heel veel, maar waar ze bijvoorbeeld bang van zijn is in één keer heel hard muziek of licht aan.”
Anne Fé: “Die dingen moeten goed geïntroduceerd en opgebouwd worden. Als die opbouw er is, dan kan je uiteindelijk best harde muziek opzetten.”
Sara: “Daarom doen we met de kinderen aan het begin van de voorstelling alvast het licht en het geluid aan en uit. We denken dat er ongetwijfeld peuters gaan huilen, maar dat is ook oké. Je mag huilen en iets eng vinden.”

TIKTAK
Vertel eens over jullie inspiratiebronnen?
Sara: “We hebben het programma De geheime wereld van een vierjarige en filmpjes van ruziemakende peuters bekeken. Als ze ruziemaken, dan kopiëren ze in hun bewegingen eigenlijk volwassenen en door die grappige kinderbewegingen zijn wij dan weer geïnspireerd.”
Anne Fé: “Qua tekeningen ben ik ook geïnspireerd door Annet Schaap, niet dat het in de buurt komt hoor. Haar schetstechniek vind ik zo mooi, het creëren vanuit de losse pols.”
Sara: “Grappig genoeg is het ook een beetje TikTak. Het goede van het televisieprogramma TikTak is dat het een soort rare abstracte kunst is. Dat is ook een belangijke inspiratiebron.”
Anne Fé: “In Hallo familie ontdekten we Gihans energie, hoe speels hij is, hoe hij speelt met het publiek en dat hij waanzinnig goed kan dansen. Dat heeft ons geïnspireerd voor de dans.”
Sara: “Zijn stijl is ook leuk voor tweejarigen, een mix van moderne dans en breakdance.”

BEAMEN
Naast theater, dans, muziek van Frans Baudoin en zang werken jullie met live tekenen en animaties? Waarom hebben jullie voor die vorm gekozen?
Sara: “Aanvankelijk wilden we graag live tekenen op papier, maar dat was niet te doen. Het werd niet mooi en werkte super chaotisch. Gihan werkt veel op de iPad met een tekenprogramma en Peter (Raaijmakers, techniek en decor, red.) kwam erbij met een beamer. Toen gingen we dus live tekenen en beamen. De animaties ontstonden omdat we wilden dat de tekeningen ook doorgaan als de twee spelers samen op de vloer staan.”
Anne Fé: “Ja en je wilt ook dat die tekeningen zich overstijgen. Het moet gaan leven.”
Sara: “Dat hebben we vaker als wij samenwerken. Dat we onderweg iets nodig blijken te hebben en het onszelf dan maar aanleren. Oh, we hebben een prentenboek nodig, dan maken we dat wel. Oh, we hebben animaties nodig, dan leren we dat wel.”

Sara en Anne Fé maakten eerder samen Een kleine brief aan de grote stad (2016). Doe eens lief toerde van 3 oktober tot en met 30 december door heel Nederland, maar de tournee werd verschillende keren door lockdowns onderbroken. We onderzoeken of de voorstelling kan worden hernomen.