OVER PRRRRT PRRRRT FLAP FLAP

Vanaf september 2024 speelt PRRRT PRRRT FLAP FLAP. Deze titel is bedacht door niemand minder dan makers van de voorstelling Sara Giampaolo en Esther Schouten. Het wordt een muzikale voorstelling, met weinig woorden en veel geflapper, waarin twee vogelspotters beginnen aan een wedstrijd op zoek naar dat ene geluksvogeltje. Maar de natuur laat zich niet commanderen en dwingt de vogelspotters om te wachten, te wachten en nog héél even te wachten. Juni 2024 starten ze met repeteren en tot die tijd is het dartelen en parlevinken over wat komen gaat.

Stel, ik ben een vogelspotter. Hoe zou ik jullie in het wild kunnen spotten?
Sara: Esther is te herkennen aan bruin haar, een gezicht vol sproeten en een behoorlijke snavel. Ze staat bekend om haar harde lach en hees geluid. Ze wordt veelal gespot op de educatieafdeling van Maas. In de periode van juni tot december trekt ze naar een repetitielokaal, waar ze samen met andere vreemde vogels een voorstelling voor drieplussers maakt.

Esther: Esther vliegt graag samen met Sara. Sara heeft prachtige donkere krullen en loopt vaak op opvallend felgekleurde soms gouden of zilveren stelten. Sara en Esther delen graag hun theater broedgebied en je kunt ze als kop- pel herkennen aan foute dansjes.

Dat klinkt als een mooi paar. Waarom willen jullie deze voorstelling maken?
Sara: Ik vind het belangrijk om kinderen mee te geven dat niet alles altijd en zomaar te krijgen is. Zeker zoiets als geluk. Soms moet je wachten tot iets naar jou toe komt. Of misschien komt het wel helemaal niet en blijkt het wachten waardevoller dan het krijgen. En ik hou van vogelspotters, dus dat lijkt mij een gouden combinatie.

Esther: Ja, mijn kinderen groeien op in een wereld waar alles maakbaar lijkt en meteen verkrijgbaar. Televisie kijken is een soort straf geworden, omdat ze iets moeten uitzitten. Liever kiezen ze zelf video's of series uit en klikken ze door als het saai wordt. Daar kunnen zij niets aan doen, ze groeien nu eenmaal op in een wereld vol on demand. Daar staat wel tegenover dat ze het meest gelukkig zijn als ze buiten spelen. De natuur en een kind zijn echt een match made in heaven. Zand, takjes, water en dieren winnen het gelukkig nog altijd van de schermpjes in welke vorm dan ook.

Dat is fijn om te horen. Waar kijken jullie naar uit?
Sara: Ik kijk uit naar weer zalen vol drieplussers. Ik zou ook graag kijken of - ook al gaat het over wachten en stilte en moet het publiek eigenlijk altijd netjes stilzitten - we de kinderen interactief mee kunnen laten doen. Misschien worden zij wel weer de spotters van de vogel- spotters, met allemaal een verrekijker om hun nek. Ze kunnen natuurlijk ook meeflapperen op de tribune.

Esther: Ja! Ik hou enorm van voorstellingen waar gebruik gemaakt wordt van de energie van kinderen. Dat ze mogen meedansen, meeleven en reageren. Ik begrijp ook dat we het de leerkrachten hier soms moeilijk mee maken, want wanneer is het teveel en moet je ingrijpen? Nu weten wij heel goed hoe we alles in goede banen kunnen leiden en als het niet goed gaat, levert het ook altijd iets op.

Sara: Ik heb er zin in. Ik ga vast oefenen op mijn vogelgeluiden PRRRRTTTTT...