TERUGBLIK: KETI KOTI JEUGDHERDENKING
In een zeer korte tijd hebben de makers samen met de Maas Creators zich voorbereid op de Jeugdherdenking. Ze onderzochten hoe elk kind zich kon verbinden met het herdenken, door in te duiken op het verleden, het heden en de toekomst. Ze vroegen de kinderen ook: "Hoe zou jij willen dat wij jou herdenken?" Hieruit kwamen interessante reacties.
In de presentatie op 30 juni werd er gewerkt met natuur en producten die in de slavernijtijd werden gebruikt en gemaakt, om zo in verbinding te staan met de geschiedenis. Het was bijzonder om te ervaren hoe deze kinderen, na meerdere projecten samen, een diepe band hebben gecreëerd. Hierdoor werd het makkelijker om de diepte in te gaan tijdens de herdenking. Er heerste een vorm van respect voor iedereen, ongeacht achtergrond of thuissituatie, wat een veilige sfeer creëerde die voor Keti Koti zeer belangrijk is.
De Rotterdamse kinderburgemeester opende de middag en vooraf aan de Maas creators was er een presentatie met het verhaal gebaseerd op het boek Op de rug van Bigi Kaiman door leerlingen van basisschool de Korf. Gemaakt door theater docent en maker Jamie Huisman. De jeugdherdenking is na de presentatie van de Maas Creators over gegaan in de officiële herdenking bij het slavernijmoment met Burgemeester Aboutaleb. Alle deelnemende kinderen liepen met ouders en officieel publiek in een lange rij naar het water en hebben mee gedaan aan de processie en bloemen ceremonie.
Ervaring van de Herdenking
Voor de makers was het bijzonder om met de kinderen op het podium te staan. Hoewel ze vaker heb meegedaan aan voorstellingen bij Maas, voelde het deze keer speciaal en dichterbij de kinderen. Deze kinderen hebben de kracht om via hun eigen taal het publiek te raken. Het was wederom een tranendal bij het publiek.
Soms voelt Keti Koti ver weg, als iets waarop we alleen terugblikken, maar het herdenken gaat ook over ons die nu leven. Verder was er na de herdenking een gevoel van samen zijn en verbondenheid.
Reacties van de Ouders
Ze vonden het prachtig dat dit voor kinderen is en waardeerden dat de herdenking groots werd aangepakt, zodat het voor iedereen toegankelijk is en niet alleen voor een select groepje. Ook ouders die de voorstelling niet konden verstaan en onbekend waren met Keti Koti, waren geraakt en trots op hun kinderen. Deze ouders komen niet vaak in het theater, maar na deze anderhalf jaar zie ik dat ze het belang ervan inzien. Tijdens de herdenking waren ze ook in tranen en ontroerd door wat er werd gevraagd: hoe zou jij herinnerd willen worden?
